De nieuwe brouwzaal is strategisch ingeplant op het sterk glooiende perceel tegenover de huidige brouwerij, ingesloten tussen drie straten en in de schaduw van de brouwerijtoren en de Sint-Amanduskerk. De afgeronde hoek van het perceel vormt een duidelijk uitgangspunt voor de volumewerking.

Het gebouw is deels ingegraven, waardoor de hoogte van het hoofdvolume beperkt blijft en de karakteristieke silotoren sterker tot zijn recht komt. Deze ingreep zorgt voor een robuuste, stabiele basis die het reliëf respecteert en tegelijk de technische werking van de dubbele brouwzaal ondersteunt.

De organisatie van het programma volgt de logica van het brouwproces. De onderbrouwzaal is niet publiek toegankelijk en wordt rechtstreeks bereikt door de brouwmeester via de patio langs de Kwabrugstraat. Bezoekers volgen een aparte route: zij betreden dezelfde patio maar stijgen via de trap naar de bovenbrouwzaal, de enige publiek toegankelijke ruimte.

In de bovenbrouwzaal zijn gerichte doorzichten voorzien naar de onderbrouwzaal, zodat bezoekers het volledige proces begrijpen zonder de productie te hinderen. Van buitenaf is de inkijk bewust beperkt, met uitzondering van één groot raam in de Kwabrugstraat dat discreet toont wat binnen gebeurt — en tegelijk het zicht opent naar de historische brouwzaal.

Het ontwerp sluit nauw aan bij de schaal en sfeer van Bellegem. De keuze voor gevelstenen in gebakken aarde met een verweerd, natuurlijk uitzicht verleent het volume een tijdloos en ambachtelijk karakter. De introverte, monoliete uitstraling wordt verzacht door zorgvuldig geplande begroeide gevels, vooral langs de Kortestraat.

De patio vormt een ingetogen maar verfijnde toegang, waar materialiteit, groen en licht een rustige sequentie creëren voor bezoeker en brouwer. Het gebouw combineert kleinschalige dorpsarchitectuur met de verfijning en precisie die het brouwerijproces vraagt — een coherent geheel waarin traditie, functionaliteit en hedendaagse detaillering samenvloeien.